การตกลงอะไรกันนั้น ต้องไม่ใช่สัญญาแต่ฝ่ายเดียว
การอยู่ร่วมกัน หากจะตกลงกติกามารยาทอะไร
ต้องเป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องต้องกันและยินดีที่จะปฏิบัติ
……………………………
การตัดสินใจเรื่องอะไรเกี่ยวกับครอบครัว
ต้องมีการปรึกษากัน เพื่อให้เราทั้งสองคนมีความรู้สึกว่าเรามีส่วนร่วมและต่างมีความสำคัญต่อกัน
ไม่มีเรื่องของช้างเท้าหน้า ช้างเท้าหลัง
เพราะปัจจุบันนี้ผู้หญิงมีโอกาสเรียนพอๆ กับผู้ชายแล้ว สามารถที่จะร่วมกันคิด ร่วมกันตัดสินใจได้
……………………………
อย่างบางครั้ง เวลาที่ไปต่างจังหวัด หรือเดินทางไปไหนไกลๆ
อย่าเสียดายเงินค่าโทรศัพท์ ควรจะโทรศัพท์หากันบ้าง บอกว่า ถึงไหนแล้ว อยู่ที่ไหน
แสดงความห่วงใยซึ่งกันและกัน
……………………………..
หากจะมีการเปลี่ยนแผนของชีวิตประจำวัน
ก็ควรจะโทรศัพท์ไปบอกกันหน่อย ให้ได้รู้ว่าจะไปไหนอย่างไร เวลาที่จะกลับบ้านช้ากว่าที่กำหนด
อย่าอายเพื่อนที่จะโทรศัพท ์บอกคนรักว่า เราจะกลับช้าอย่ากลัวเพื่อนล้อ
เพราะความรักและความเข้าใจกันของเราสองคนสำคัญกว่าที่จะกลับการถูกล้อเลียน
..............................................
“การอยู่ร่วมกัน” คนเราต้องมีความใส่ใจกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใส่ใจในเรื่องของความรู้สึก
การอยู่ร่วมกัน เราต้องระมัดระวัง
อย่าให้การกระทำของเรา หรือคำพูดของเรา ไปทำให้คนรักเราเจ็บช้ำและหากเราทำอะไรพลาดไป
ต้องใส่ใจที่จะอธิบายและกล่าวคำ”ขอโทษ”อย่าคิดว่าผ่านแล้วผ่านเลย
.................................................
“ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความรู้สึกในจิตใจของคนที่รักกัน
เราจึงต้องใส่ใจเรื่องนี้ให้มาก ถ้าเขาโกรธเราต้องอยากรู้ว่าโกรธเรื่องอะไร และต้องพร้อมที่จะปรับความเข้าใจ ไม่ให้ความรู้สึกไม่พอใจค้างคาใจอยู่”
.....................................................
นี่แหละ...อย่ามองว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ
สมัยนี้สังคมเรา มักมองข้ามและไม่ค่อยคำนึงถึงความรู้สึก
หากเราต่างได้ปฎิบัติ ใส่ใจกับความรู้สึกกันอย่างจริงจังและจริงใจแล้ว
ทำให้”การอยู่ร่วมกัน...อย่างมีความสุข”ตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
http://upic.me/i/x3/dfw43.gif